دربارۀ عکاسی/ سوزان سانتاگ

عنوان: درباره عکاسی

نویسنده: سوزان سانتاگ

مترجم: فرزانه طاهری

ناشر: کتاب آبان با همکاری انتشارات انجمن سینمای جوانان ایران

کتاب درباره عکاسی نوشته سوزان سونتاگ و با ترجمه: فرزانه طاهری توسط انتشارات کتاب آبان در سال ۱۳۹۷ منتشر شد.

عکاسی، هنری است که به آسانی در دسترسِ همه قرار دارد. نیز محصولِ آن، یعنی عکس، دمِ دست‌ترین برداشت از واقعیت را در اختیار ما قرار می‌دهد: شما کافی است اراده کنید تا تصویری از یک منظره، یک حادثه یا یک مسابقه ورزشی را با کیفتی فوق‌العاده به کمک دوربینِ موبایلتان ثبت کنید. این سهل‌الوصول بودن، اتفاقاً باعث شده عکاسی یکی از کم‌شناخته‌شده‌ترینِ هنرها و پدیده‌های اجتماعی باشد. یا به عبارتی از فرطِ ظهور،«ناپیدا» و «ناشناخته» بماند. ما چنان درگیرِ عکس‌انداختن، جمع‌آوریِ عکس (قبل‌تر به صورت چاپ‌شده و در آلبوم و اکنون در حافظه‌های دیجیتال یا بر روی صفحه‌های مجازی‌مان) هستیم که از تأثیرهای عکاسی بر جهانمان غافل مانده‌ایم.

کتاب «درباره عکاسی» اثر سوزان سانتاگ مجموعه‌ای از مقالات است که بُن‌مایه‌ی اصلیِ آن‌ها بحث بر سرِ این سؤال‌ها است: «عکس چیست؟ نسبتِ عکس و جهانِ ما در چیست؟ عکس چه تأثیری بر نگرشِ ما از جهان می‌گذارد؟ نسبت واقعیت و عکاسی چیست؟ و…». سانتاگْ نقدنویسی است جامعه‌گرا و دغدغه‌ی اصلی‌اش شناختِ اجتماع و نمایان‌ساختن نیک و بد و زشت و زیبای آن است. از همین منظر هم به عکاسی توجه کرده و به نقد آن پرداخته است‌.

در شرح پشت جلد کتاب اینچنین آمده است:
عکس هم حضوری است کاذب و هم نشانه ای است از غیب. عکس -به ویژه عکس آدمها، مناظر دور و شهرهای دور دست و گذشته ای دیگر غیبش زده است- مثل آتش هیزم در اتاق خیالات خام را بر می انگیزند. احساس دست نیافتنی بودن عکسها، به طور مستقیم به احساسات عشقی آنهایی دامن می زند که کشش و میل شان به وقت هجران دلدار تشدید می شود. تصویر صورت سیاستمداران بر آرم مخصوص مبارزات انتخاباتی که به یقه رای دهنده الصاق شده، عکس فوری فرزندان راننده تاکسی که به شیشه جلو چسبانده شده است-  همه این کاربردهای طلسم گونه عکس نشانه احساسی است که هم ناشی از رقت قلب است و هم به طور ضمنی مفهومی جادویی دارد: تلاشی است به منظور حفظ ارتباط با واقعیتی دیگر یا مطالبه آن.