دوبلورها شاگردان لطیف پور بوده اند
- شناسه خبر: 2137
- تاریخ و زمان ارسال: 29 دی 1401 ساعت 12:53
- منبع: روزنامه ابرار
منوچهر والی زاده از دوبلورهای مطرح کشورمان که خودش را از شاگردان مرحوم هوشنگ لطیف پور، مدیر دوبلاژ و صدای ماندگار کشورمان می داند، در توصیف شخصیت زنده یاد لطیف پور می گوید: ایشان جزو درجه یک های دوبله بودند. همه ما از منوچهر اسماعیلی عزیز گرفته تا بنده شاگردی او را کردیم که به اینجا رسیدیم. یادش گرامی … هوشنگ لطیف پور، پیشکسوت دوبله کشورمان شامگاه دوشنبه ـ ۲۶ دی ماه ـ در کشور کانادا درگذشت. منوچهر والی زاده در گفت وگویی با ایسنا شرکت کرد و به بیان خاطراتش از همکاری با مرحوم هوشنگ لطیف پور، صدای ماندگار کشورمان در عرصه دوبله پرداخت. وی که از درگذشت هوشنگ لطیف پور بسیار متاثر است، ضمن تسلیت به جامعه دوبله و خانواده مرحوم لطیف پور می گوید: خدا رحمتشان کند آقای لطیف پور عزیز را. ایشان سمت استادی مرا داشتند. از زمانی که وارد دوبله شدم شاگرد ایشان بودم و او استادم بود. اولین فیلم «اتللو» که وارد ایران شد را ایشان دوبله کردند. آن زمان مرحوم پرویز بهرام هم در کنارمان بود، یادش بخیر. خود آقای لطیف پور به جای شخصیت «یاگو» صحبت می کردند. والی زاده زنده یاد لطیف پور را در زمره ی اولین های دوبله ایران قرار می دهد و از او چنین یاد می کند: استاد لطیف پور از مدیران بسیار درجه یک دوبله و جزو اولین ها بود. من با ایشان کارهای زیادی داشتم. ایشان قبل از انقلاب بیشتر فیلم های روسی دوبله می کردند البته فیلم های متعددی داشتند اما بعد از فیلم «اتللو»بیشتر فیلم های روسی دوبله می کردند و به نظرم بهترین شاهکارش همان «اتللو» بود و با اینکه آن زمان در عرصه دوبله دستگاه ها پیشرفته نبودند اما در زمان خودش بسیار خوش درخشید. یادشان گرامی، ما خاطرات خوبی از ایشان به یاد داریم. وی به گویندگی اش در «دلیران تنگستان» و همکاری با هوشنگ لطیف پور اشاره می کند و نخست از دوبله«راز بقا» می گوید:«راز بقا» مهمترین کار آقای لطیف پور بود. ایشان جزو اولین افرادی بود که در فیلم های مستندی مثل «راز بقا»صحبت می کرد. بعد از آن در سریال «دایی سال ۵۶ ـ ۵۷ بود که جان ناپلئون» به عنوان راوی حضور داشت. تقریبا سریال«دلیران تنگستان» را برای دوبله به ایشان سپردند و مدیردوبلاژی این کار را برعهده گرفتند، خودش هم راوی بود. این سریال آن زمان در تلویزیون ملی کار شد و من هم افتخار این را داشتم که به جای شخصیتُ رئیسعلی صحبت کنم. آقای لطیف پور خودش مرا برای این رل انتخاب کرد. در کل از من خیلی دعوت می کرد که در کارهایش حضور داشته باشم و واقعا هم لذت می بردم. ایشان از مدیر دوبلاژان درجه یک بودند. این دوبلور سپس درباره جایگاه هوشنگ لطیف پور در تربیت نسل طلایی و صداهای ماندگار دوبله چنین اظهار می کند: مجدد تاکید می کنم وقتی دوبله وارد این مملکت شد و به راه افتاد، مرحوم لطیف پور جزو اولین ها بود و همه، شاگردی ایشان را می کردند. از زنده یاد منوچهر اسماعیلی عزیز گرفته تا بنده. دوبلورهای دیگری مثل خانم ها: زهره شکوفنده، ژاله کاظمی، مهین کسمایی و خیلی های دیگر همه شاگرد ایشان بودند. والی زاده درباره دلیل مهاجرت هوشنگ لطیف پور و دوری از دوبله هم یادآور می شود: آخرین بار همین دو سال پیش بود که ایشان به ایران آمد و دوباره به کانادا برگشت. راستش دلیلش را نمی دانم، خودش تصمیم گرفت در آنجا زندگی کند. در تلویزیون کارش کم شد و برای همیشه به کانادا رفت و همانجا ماندگار شد. منوچهر والی زاده در پایان درباره فعالیت های این روزهای خودش در دوبله هم می گوید: خداراشکر کمابیش مشغول کار هستیم. کار زیاد نیست اما اوضاع دوبله چندان بد هم نیست؛ می گذرد. امیدوارم اتفاقات خوبی در راه باشد. به گزارش ایسنا، مرحوم هوشنگ لطیف پور سال ها در خارج از کشور (کانادا) زندگی می کرد و در همان جا نیز به خاک سپرده خواهد شد. لطیف پور کار دوبله و مدیریت دوبلاژ را از سال ۱۳۳۲ با فیلم «شنل» آغاز کرد. در سال ۱۳۳۷ با مشارکت فرخ زاد، استودیوی دوبلاژ «سایه»را تأسیس کرد که تا سال ۱۳۴۰ فعال بود. تعداد زیادی از گویندگان مطرح عرصه دوبله مانند پرویز بهرام، ژاله کاظمی، فهیمه راستکار و زهره شکوفنده کار خود را با هوشنگ لطیف پور آغاز کرده یا در کارهای وی به نقطه اوج فعالیت خود رسیده اند. هم چنین منوچهر نوذری نخستین بار از طریق او به دوبله دعوت و به ایرج دوستدار جهت کارآموزی دوبله معرفی شد. گویندگی در فیلم های مستند(راز بقا)، فیلم سینمایی «پیرمرد و دریا»(راوی)، سریال های «دائی جان ناپلئون» و «دلیران تنگستان» (راوی) و نیز مجموعه انیمیشن «جیمز گربه» از کارهای به یادماندنی او هستند.