ساعتی در دنیای کودکان

چند روز پیش در تجربه ای متفاوت؛ به دعوت کارگردان جوان و توانمند تئاتر مشهد، نوید نشاط که این روزها برای کودکان کار می سازد به تماشای نمایش موزیکال “فرشته ها همه جا هستن” نشستم. این تجربه اما عجیب برایم شیرین بود. با ورود به سالن پردیس اردیبهشت، از تماشای آن همه کودک شاد و خندان با لباسهای رنگارنگ و هیجان وصف ناپذیرشان آنقدر حس خوب گرفتم که باید همین ابتدا بگویم اگر تا به حال چنین تجربه ای را نداشته اید به قول قدیمی ترها نصف عمرتان به فنا رفته است.

قبل از اجرا کارگردان روی صحنه رفت و ضمن خوشامدگویی با گویشی کودکانه از بچه ها خواست تا با او و نمایشش همراه شوند. همراهی مثال زدنی که با دست و جیغ و هورا شروع شد و در تمام مدت اجرا هماهنگ با درخواست کاراکترهای نمایش به بهترین نحو ممکن ادامه داشت.

“فرشته ها همه جا هستن” که متن آن به قلم “فرشید تمری” از چهره های باسابقه و شاخص تئاتر مشهد به رشته تحریر درآمده، اما آنقدر جذاب و پررنگ و لعاب بود که والدین نیز با آن ارتباط برقرار کنند. همزمان، تعداد زیادی از بچه ها از فرط هیجان از روی صندلی خود برخاسته و ایستاده کار را دنبال می کردند.

نمایش در عین جذابیت، آموزنده هم بود آنجا که احترام به قانون و عبور نکردن از خطوط قرمز را به بچه ها گوشزد می کرد یا وقتی که فرشته از ارزش بالای آب و لزوم استفاده درست از آن خطاب به قهرمان داستان سخن می گفت.

جنس نمایش هم جور بود. هم شخصیت طنز داشت (متکا با بازی فرزانه دهقان) هم قهرمان دوستداشتنی و کمی سربه هوا (نازین زهرا با بازی فاطمه رضائیان، نازین سرباز، باران غفوریان و حسنا نوری که البته در روزهای مختلف جای بازیگران این نقش با یکدیگر عوض می شود) هم شخصیت مثبت (فرشته با بازی زهرا عرب) و هم شخصیت منفی (شیطونک با بازی تحسین برانگیز ملیکا علیزاده و روزبه داش سوز)

نوید نشاط با بهره گیری مناسب از همه قابلیت های نمایش؛ از طراحی و شخصیت سازی تا چهره پردازی، لباس، موسیقی، طراحی صحنه و نور همه را به صورت هماهنگ و هدفمند به خدمت گرفته تا شاهد یک نمایش ناب و ساختارمند برای کودکان باشیم.

اوج هیجان اما آنجا بود که قهرمان داستان می خواست بطری آبی که از فرشته گرفته بود را خالی کند؛ بچه ها ایستاده و با صدای بلند و هیجان زیاد فریاد می زدند: “آبوووو نریزززز”  “مگه فرشته نگفت آبو نریز؟”

پایان نمایش هم جذابیت های خاص خود را داشت. از آن لحظه احساسی که بچه ها به درخواست کارگردان “مادرانشان را بغل کردند” تا قسمت جذاب عکس گرفتن بچه ها با کارکترهای نمایش (یکی به بال فرشته دست می زد و دیگری شاخ شیطونک را لمس می کرد) نوید نشاط اما کم مانده بود اشک در چشمانش حلقه بزند بس که قدردانی و ابراز احساسات این کودکان دوست داشتنی غیر قابل توصیف بود.

نمایش “فرشته ها همه جا هستن” از جمعه همین هفته مجددا در سالن پردیس اردیبهشت مشهد، روی صحنه خواهد رفت و اگر اجرای آن تمدید نشود احتمالا تا پایان هفته آینده ادامه خواهد داشت. به عنوان نگارنده این یادداشت به شما مخاطب گرامی توصیه می کنم فارغ از ارزشهای آموزشی و تربیتی، فرصت قرار گرفتن در فضایی چنین احساسی و ناب که شاهد آن بودم را از خود و کودک دلبندتان دریغ نکنید. ضمن اینکه با استقبال از نمایش های کودک به فعالان این حوزه در شهر مشهد برای ادامه کار انگیزه می دهید.

علی روغنگران