یک نمایش فاخر

نمایش صحنه‌ای «فخرالزمان» به کارگردانی مهدی مسروری برگرفته از یک رمان تاریخی و بازنویسی نمایشی دیگر است. این نمایش در مورد دختر محمدعلی شاه قاجار بوده که در عشقی ممنوعه دلبسته یکی از مشروطه خواهان می‌شود و ماجرای جالبی در ادامه آن رقم می‌خورد
این نمایش توسط ابراهیم عادل‌نیا نوشته شده است و شش بازیگر اصلی دارد که ابراهیم راستگو، هانیه مودی، عارف موحد و فاطمه حاجی بوده و دو بازی‌ساز آن نیر پانیذ ملک و آیدا نیک‌منش هستند.
کارگردان این نمایش با ابزار گلایه نسبت‌به اجرای گروه‌های تئاتر خراسان جنوبی در روز آخر جشنواره می‌گوید: ما از ابتدا وارد جشنواره نشدیم تا بتوانیم آن را تحلیل کنیم و نظر خود را اعلام نماییم. همچنین چالش‌هایی از قبیل انتخاب گروه خراسان جنوبی برای روز آخر جشنواره و تعداد کم افراد پذیرش شده داشتیم، که با مذاکره از مسؤلان خواستیم آنها را مرتفع کنند.
مسروری با بیان اینکه من حدود 14 سال است که تئاتر مشهد را می شناسم و کارهای مختلفی را در این شهر دیده‌ام اظهار می‌کند: چندین نفر از هنرمندان بیرجندی در تئاتر مشهد مشغول به کار هستند و این شهر پیشرفت و جایگاه خوبی دارد. من هربار که به مشهد می‌آیم حتما به تماشای یک تئاتر می‌روم. کیفیت کارها بسیار خوب است و خوشحالم که یک شهر نزدیک‌تر از پایتخت به ما وجود دارد و می‌توانیم با حضور در آن تئاتر‌های با کیفیت ببینیم.
وی درخصوص رویداد خاوران ابراز می‌کند: جشنواره‌های منطقه‌ای اول به صورت استانی و بعد به صورت سالیانه در کشور برگزار می‌شوند. اولین و بهترین تاثیر اشتراک چند استان در کنار هم این است که می‌توانیم با سطح کیفی کارهای هر استان و هنرمندان آنها آشنا شویم. ما از سال ۱۳۸۴ به بعد در جشنواره‌ها حضور داشته و به این نتیجه رسیدیم که هرمزگان تئاتر آیینی بسیار خوبی دارد، همچنین سطح کیفی تئاتر کرمان نیز بالا است، و بازیگران خراسان شمالی اجرای بسیار خوبی دارند که در دیده شدن کارها تاثیر به‌سزایی دارد. ما نمایش «فخر‌الزمان» را در تیر و مرداد ماه سال جاری، حدود ۲۰ شب اجرا کردیم، که با استقبال خوبی مواجه شدیم و فرهیختگان شهرمان در رشته‌های مختلف کار ما را را دیدند. قریب به اتفاق نظرشان این بود که سطح نمایش «فخرالزمان» از شهر بیرجند بسیار بالاتر بوده و انتظار دیدن چنین کاری را نداشتند.
مسروری فرهنگ و هنر جزو جدایی ناپذیر اجتماع انسان‌ها می‌داند و ابراز می‌کند: تئاتر یک هنر فاخر و زنده و بهترین راهی است که می‌توان به وسیله آن فرهنگ و هنر و نکات اجتماعی را بین مردم اشاعه داد. این هنر فقط نیاز به حمایت دارد و نسبت به سایر هنرها در سرار کشور حمایت درخوری از آن صورت نمی‌گیرد. این مسئله از لحاظ ارزشی، معنوی و مادی بسیار مهم است. نه فقط دولتمردان، بلکه مردم نیز باید به سمت گیشه بیایند و از آن حمایت کنند. هرچه تئاتر بهتری تولید شود، نشان از فرهیختگی فرهنگ و رشد بالاتر آن جغرافیا است.